Χριστούγεννα …σωτηρίου έτους 2009


Καρδιά μου εσύ, καθηλωμένη στη γη... 
στον κόσμο των πολύχρωμων δρόμων, των αστραφτερών δεξιώσεων...
είναι οι μέρες αυτές τελικά 
ακόμα μια ευκαιρία για ξεκούραση, φαγητό και διασκέδαση... 
Ξέρω… Να περπατήσω πρέπει έστω και λίγο το δρόμο προς τη φάτνη… Ναι…
Να πάψω και να σκέφτομαι πόσο ανέβηκε η τιμή του κουραμπιέ και της
γαλοπούλας…  
Φοβάμαι πως θα περάσει γρήγορα και αυτή η χαρά… 
θα φύγει μαζί με τα φωτεινά δέντρα, 
τα πολύχρωμα λαμπιόνια και τις αισθησιακές μουσικές 
και θα σβήσουν όλα στην λήθη των ημερών… 
Τι θα μείνει τελικά; 
Μονάχα κάδοι γεμάτοι σκουπίδια, περιττά κιλά, 
άδειες τσέπες και τα χρέη από τα δάνεια… 
Και η «μητρόπολης των εορτών» θα γίνει αιτία καταθλιπτικού συνδρόμου και
υποσυνείδητου μίσους...  

Πρόσχημα τελικά τα Χριστούγεννα… Άλλοθι ο Χριστός…  



Τα πάντα χορεύουν γύρω από τον εαυτούλη μου, 
περιπλανώμενος στις σκοτεινές μου σκέψεις,  
περιπλεκόμενος στις αμαρτωλές μου ορέξεις,  
χαζός ταξιδιώτης που τον πλάνεψαν τα άστρα…  
Τώρα, που κατέβηκε ο Ήλιος στη Γη…  
Τώρα, που φάνηκε το Άστρο και οδηγεί…  
Τώρα, που η Θεότητα γίνεται πλάσμα…  
Τώρα, που ο Άυλος θεώνει την ύλη…  
Εδώ, με μια καρδιά αχαλίνωτη, τρελή, ανόητη, υπερήφανη… 
Τώρα που απέναντι σε μια σπηλιά  
ο Πλούτος ο Ατίμητος τίκτεται… σπαργανώνεται…  
κοιμάται σε μια φάτνη… 

Γιορτινά τραγούδια ακούγονται… 
το Θαύμα σε λίγο θα γιορτάσει… 
Κλίμα χαράς… Κλίμα ελπίδας… 
Έχω λίγο χρόνο ακόμα…       
Μπορώ να επιλέξω τα δικά μου Χριστούγεννα…



Μουσικός Σύλλογος Ερμιόνης
 ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ




"Χριστούγεννα πρωτούγεννα 
  πρώτη γιορτή του χρόνου"

Με κάλαντα της πατρίδας μας και 
Χριστουγεννιάτικα τραγούδια του κόσμου 
από το " Χορωδιακό Εργαστήρι"

κείμενα  
για τα χριστουγεννιάτικα ήθη και έθιμα της πατρίδας και 
του τόπου μας από τη φιλόλογο Μαρίνα Κούτση, 
για την εορτή των Χριστουγέννων από τον π. Κοσμά Κωνσταντινίδη.

ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009
ώρα 19.30΄

Στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου 
ΔΙΔΥΜΑ


Από την εορτή του Αγίου Νικολάου







 





     Με χαρά πανηγυρήσαμε και φέτος την Σεβάσμια Μνήμη του Πολιούχου και Προστάτου της Ενορίας μας Αγίου Νικολάου Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του Θαυματουργού. Τις αρχιερατικές του ευλογίες και την πατρική του αγάπη έφερε, παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κκ. Εφραίμ όπου χοροστάτησε στον Μ. Εσπερινό και κύρηξε το θείο λόγο.


Ιερός Ενοριακός Ναός Αγίου Νικολάου Διδύμων


ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ.
«Μηχανογραφημέναι Ιστορικαί Αληθιναί Περιηγήσεις Περιφερείας Διδύμων – Κρανιδίου υπό του ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Δ. ΔΡΙΤΣΑ εκ ΔΙΔΥΜΩΝ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ ΕΡΜΙΟΝΙΔΟΣ από τα έτη 1907-1973.»
Αυτός είναι ο τίτλος του πρωτότυπου, δακτυλογραφημένου εντύπου του 1974, το οποίο αποκαλείται από τον ίδιο τον συγγραφέα «Ιστορική Μελέτη» «συνταχθείσα ιδιοχείρως… το έτος 1973» και δωρήθηκε πρόσφατα στην Ενορία μας από τον κο Κωνσταντίνο Σκυλή τον οποίον ευχαριστούμε θερμά. Το περιεχόμενο αυτής της κατάθεσης και μαρτυρίας αποδείχτηκε πολύτιμο αφού μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για την ιστορία του τόπου, του Ναού και των Παρεκκλησίων. Στην πρώτη σελίδα έχει αντίγραφο επιστολής του Μητροπολίτου Κορινθίας Παντελεήμων με ημερομηνία 11-4-1970 που παρακινεί τον συγγραφέα να στείλει αντίγραφο της Μελέτης στην Ακαδημία Αθηνών ενώ σε υποσημείωση στην ίδια σελίδα αναφέρεται ότι εστάλη στην Ακαδημία «προς κρήσιν» με αριθ. Πρωτ. 74917/6-5-1974.
Πληροφορίες από την μελέτη αυτή περιέλαβε στο βιβλίο του «Μνήμες Ερμιονίδος», ο Ηπειρώτης Προκόπιος Τσιμάνης, το 1975. Αν και στο βιβλίο κυριαρχεί η υποκειμενική κριτική του συγγραφέα, δεν παύει να είναι άλλη μια σημαντική ιστορική πηγή.

Ο παλαιός Ναός του Αγίου Νικολάου

Αν λάβουμε υπόψη τις εικόνες του παλαιού τέμπλου που σώζονται στον Ι. Ναό και χρονολογούνται τη περίοδο 1700-1750, το πιθανότερο είναι ότι πρώτος Ναός του αγίου Νικολάου είχε κτιστεί στα τέλη του 17ου αρχές του 18ου αιώνα.
Γράφει ο Εμμανουήλ Δρίτσας «…Εις το νοτίως μέρος των οικιών μεταξύ τούτων, ένθα υπάρχει το υψηλότερο έδαφος, είδος μικράς ραχούλας …υπήρχε ο ειδωλολατρικός ναός του θεού της θαλάσσης Ποσειδώνος π. Χ. Εις τα ερείπια του Ναού τούτου οι πρόγονοί μας Διδυμιώται έκτισαν επί Οθωμανικής εποχής (τουρκικής) πριν του 1800 μ.Χ. Εκ θεμελίων μίαν καινουργή εκκλησία διαστάσεων 40 Χ 15 μέτρων περίπου όν η σκεπή του ήτον ολόκληρος συνεχόμενη από το Ιερόν μέχρι του καμπαναριού θολωτή με θόλον και από του θόλου είχαν Κεραμοσκεπή και με κεράμους (κεραμίδια) αρχαία μεγάλου μεγέθους 0,50 Χ 0,15 εκατοστών του μέτρου, ήταν χριστιανικός Ιερός Ναός αφιερωμένος και εορτάζοντος εις την μνήμην του Αγίου Νικολάου 6 Δεκεμβρίου που είναι προστάτης θαλασσινών (ναυτικών μας)…»
Ο ίδιος μνημονεύει ένα ποίημα «…το οποίο άγνωστος ποιητής πρόγονός μας το είχε συντάξει Αλβανιστί…» που εν ολίγοις μαρτυρεί πως ο πρώτος αυτός Ναός φτιάχτηκε κρυφά από τον πασά της Τρίπολης (άλλωστε απαγορευόταν με νόμο το εκ θεμελίων κτίσιμο χριστιανικών Ναών) μετά από δωροδοκία του Αγά των Διδύμων με τριακόσια γρόσια.
«Ο παπαδήμας που τον φάγαν οι λύκοι και το Ιερό Ευαγγέλιο του 1813»
Η παλαιότερη γραπτή μαρτυρία για την Εκκλησία μας υπάρχει στην πρώτη σελίδα σωζόμενου Ιερού Ευαγγελίου εκδόσεως 1813, το οποίο φυλάσσεται μετά από συντήρηση στον Ιερό Ναό. Εκεί διαβάζουμε την παρακάτω ιδιόχειρη αφιέρωση του ιερέως Ιώάννου:
« 1803 Φεβρουαρίου 20 Εχειροτονήθη ο Παπαδήμας υπό Αρχιερέως του τόπου Γρηγορίου και έδωσε γρόσια του Δεσπότη 20 1803 2 Ιουλίου ελάβωσε ο λύκος λυσσασμένος τον Παπαδήμα εις την Πελεγή και έζησε μήνες 2. Πρώτη Σεπτεμβρίου έδωσε τέλος της ζωής του ο Θεός μακαρίση αυτόν και μνημονεύεται, αφιερώνει το Ευαγγέλιον εις τον Άγιον Νικόλαον Δημητρίου ιερέως Λαβρεντίου μοναχού Ιωαν. Αγγελίνας των γονέων, εγράφη δια χειρός εμού του αμαρτωλού, Ιωάννου Ιερέως του ποτέ Δημητρίου Μερκούρη από χωρίου Δίδυμον. Η χειρ γράψαντος θα σήπεται το δε γράψιμον εις τον αιώνα μένει δια ενθύμιον, γράφω δε ότι εις τας χίλιας οκτακοσίας ογδοήκοντα οκτώ εχειροτονήθη και παρά αρχιερέως του τόπου ονόματι Ιακώβου χωρίς κανένα παρά…. ο Θεός εξεύρει.»


Ο νέος Ναός του Αγίου Νικολάου.  
 Περίοδος α΄. Η νέα εκκλησία του Αγίου Νικολάου άρχισε να κτίζεται γύρω από την παλαιά το 1911. Γράφει ο Εμ. Δρίτσας: «…απέχουν περίπου 4 μέτρα εκ του παλαιού τοίχους της παλαιάς εκκλησίας σκάβονται τα νέα θεμέλια… επί 6 μέτρα βάθους και 1 μέτρο πλάτους…» Αρχιτέκτων Μηχανικός ήταν «..καταγόμενος εξ Ιταλίας και λεγόμενος κύριος Σαβατίνος…». Αυτός πήρε την ευθύνη να προχωρήσει η ανέγερση του Ναού καθώς στη θεμελίωση δεν εύρισκαν στέρεο έδαφος αλλά χώμα, κεραμίδια και ανθρώπινα οστά. Οι κτίστες ήταν από την Κάρπαθο και «…οικοδομήθη… με όλην την οικοδομικήν τέχνην των σχεδιαγραμμάτων των Βυζαντινών Χριστιανικών Ναών με μεγάλους ασβεστόλιθους όλους πελεκητούς σε τετράγωνους (αγκωνάρια) και έφθασε το κτίσιμο τούτο εις ύψος 6 μέτρων περίπου χρησιμοποιηθέντων οικοδομικών υλικών μόνον άμμον και άσβεστον και εκτίσθηκαν όλες οι αι εξωτερικές θύρες και παράθυρα με θολωτά σκεπάσματα (πρέκια)…» Το κτίσιμο του Ναού σταμάτησε εκεί στα 6 μέτρα το Σεπτέμβριο του 1912 με την κήρυξη του ελληνοτουρκικού πολέμου. 
Περίοδος β΄. Το 1939 έγινε νέα προσπάθεια της κοινότητος Διδύμων για αποπεράτωση του Ναού καθώς: «…κατόρθωσε να συγκεντρώσει στο ταμείο της περίπου 1.000.000 δραχμάς αλλά επειδή το ποσόν δεν επαρκούσε να τελειοποιηθεί εις το αρχικόν σχέδιον του συνταχθέντος από το 1911…ανέθεσε η κοινότης Διδύμων μετά των εκκλησιαστικών συμβούλων εις του συμπατριώτας μας αρχιτέκτονας …Αλέξανδρον Π. Βερδελήν και Ιωάννην Αν. Αντωνόπουλον και δωρεάν εργασθέντες ετροποποίησαν το αρχικόν σχέδιον του Ιερού του Αγίου Νικολάου με νέο σχεδιάγραμμα… προκυρήχθη και μειοδοτική δημοπρασία και αναδείχθη τελευταίος μειοδότης εκ Κρανιδίου καταγόμενος και εις Αθήνας εδρεύον διπλωματούχος εργολάβος κ. Αντώνιος Σκρεπετής, αλλά φεύ επήλθεν συν τω χρόνω το έτος 1940 ο Ελληνο-Ιταλικός πόλεμος…»
Περίοδος γ΄. Η αποπεράτωση: Ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου τελικώς αποπερατώθηκε στο διάστημα που ήταν προσωρινός εφημέριος ο κρητικός π. Καλλίνικος Καρπαθιωτάκης (1967-1975), Ιερομόναχος της Μονής Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη του Ηρακλείου Κρήτης, με πρωτοβουλία και επίβλεψη του τότε Μητροπολίτου Ύδρας Σπετσών και Αιγίνης, κου Ιεροθέου. Υπό του ιδίου Μητροπολίτου έγιναν τα εγκαίνια του Ιερού Ναού την Ε΄ Κυριακή των Νηστειών του έτους 1980 εφημερεύοντος του π. Χαράλαμπου Οικονομόπουλου (1975-2006). 
Επί της 30ετούς εφημερίας του π. Χαράλαμπου έγιναν πλείστα έργα στο εσωτερικό και εξωτερικό του Ναού καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της εικονογράφησης, κτίστηκε το περίτεχνο Καμπαναριό, διαμορφώθηκε και καλλωπίστηκε ο προαύλιος χώρος, ανακαινίσθηκαν πολλά εξωκλήσια.
Αρχιτεκτονική: Ο Ναός είναι εγγεγραμμένος σταυροειδής με τρούλο, έχει ελαφρώς εξέχουσες τις κεραίες του σταυρού, τρία κλίτη που χωρίζονται με 10 πεσσούς (τετράγωνες κολώνες), τρία διαφορετικά επίπεδα (κυρίως Ναός, σολέας και Ιερό Βήμα) ενώ υπάρχουν στο Ιερό Βήμα τρεις κόγχες εξωτερικές (μια μεγάλη κεντρική και δύο μικρότερες), και δυο μικρές εσωτερικές (πρόθεση και διακονικό). Το συνολικό εμβαδόν του είναι περίπου 410 m2 . 
 Περιουσία: Ο Ενοριακός Ναός δεν διαθέτει κάποια αξιοποιήσιμη   ακίνητη περιουσία. Έχει στην επίβλεψή του και συντηρεί συνολικά 14 εξωκλήσια που μαζί με τον Κοιμητηριακό Ναό λειτουργούνται πολλάκις στη διάρκεια του έτους, επίσης περιλαμβάνει στην ενορία του τον  Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου στο Ράδο και τη «Μονή του Αγ. Δημητρίου "Αυγού" » του 15ου αιώνα.

Ο Ναός σήμερα
Ο Ναός μας σήμερα οδεύει προς την ολοκλήρωσή του.  Πρόσφατα τελείωσε η ορθομαρμάρωση ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται η αποπεράτωση της Εικονογράφησης όπου απομένουν  ακόμα οι παραστάσεις στο δυτικό μέρος. 
Επιπλέον ακολουθεί η διαμόρφωση του γυναικωνίτη σε: 
α) έκθεση των παλαιών εικόνων και βιβλίων του Ναού, β) ενοριακή βιβλιοθήκη.


 Φωτογραφικό αφιέρωμα

1968

1969 (?)

1970

1972

1972
 
  
1977

  
Εγκαίνια, 23 Μαρτίου 1980

 
  παπΆγγελος Πέτρου


παπαΧαράλαμπος Οικονομόπουλος



ο Ναός σήμερα

το κωδωνοστάσιο και το πρόπυλο ολοκληρώθηκαν το 1987

το ξυλόγλυπτο Τέμπλο των αφων Ανδραβιδιώτη, 1979

 
 το Ιερό Βήμα μετά τη πρόσφατη ορθομαρμάρωση

 
 
ο Τίμιος Πρόδρομος του παλαιού τέμπλου (α΄μισό του 18ου αιώνα) μετά από συντήρηση

  
οι τοιχογραφίες, στο μεγαλύτερο μέρος του Ναού, φιλοτεχνήθηκαν από τον Δημήτριο Ρίτσο

σήμερα συνεχίζει το έργο ο μαθητής του Αντώνιος Λαμπαδάκης
 
ο άγιος Νικόλαος, ψηφιδωτό της εισόδου, Παύλος Σαρφατής 2007

φορητή εικόνα από τα τέλη του 19ου αιώνα μετά τη συντήρηση



Πρόγραμμα Πανηγύρεως




ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
 17.00΄  ΜΙΚΡΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ, ΑΓΙΑΣΜΟΣ
18.00΄ ΜΕΓΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
χοροσ/ντος του Σεβ/του Μητροπολίτου μας 
κκ. Εφραίμ
20.00΄ ΛΙΤΑΝΕΥΣΗ Ι. ΕΙΚΟΝΟΣ
με τη συνοδεία φιλαρμονικής της Ν. Κίου


ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
7.00΄ - 10.00΄ ΟΡΘΡΟΣ & ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
17.00΄ ΜΕΘΕΟΡΤΙΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ & ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ



Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου Αυγού







Δέκα χιλιόμετρα περίπου από τη θέση Πελεή Διδύμων, στις βόρειες πλαγιές του όρους Αυγό, πάνω από τη χαράδρα του ποταμού Ράδου, και κτισμένο σε απόκρημνους βράχους, βρίσκεται το Μοναστήρι του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου ή όπως συνηθίζεται να λέγεται, η "Μονή Αυγού". Το Μοναστήρι κτίστηκε ίσως το β΄μισό του 15ου αιώνα ή το α΄μισό του 16ου. Σε πηγές του 1700 αναφέρεται ότι είχε 16 μοναχούς και ισάριθμους υπηρέτες. Το μοναστήρι έλαβε ενεργό μέρος στην ελληνική επανάσταση και τελικώς πυρπολήθηκε από τον Ιμπραήμ. Το 1834 η μονή διαλύθηκε με το θάνατο του τελευταίου μοναχού της και έκτοτε δεν ξαναλειτούργησε. Η τεράστια περιουσία της περιήλθε στο Κράτος και ένα μεγάλο μέρος αυτής το 1930 μοιράστηκε στους ακτήμονες.






Στο κατηφορικό δρόμο προς τη μονή, "μπαλκόνι" στη χαράδρα του ποταμού Ράδου και με θέα την θάλασσα των Ιρίων, υπάρχει διώροφο κτίριο, λιθόκτιστο, νεότερης κατασκευής, ίσως του 1875 και πιθανόν να χρησίμευε το ισόγειο ως στάβλος ενώ ο όροφος με τα δυο δωμάτια ως ξενώνας. Συνεχίζει να μας φιλοξενεί στις εορταστικές εκδηλώσεις...





Αρχικά πρίν από την ίδρυση της Μονής υπήρχαν σπήλαια - σκήτες στην ίδια θέση τα οποία φαίνεται να αποτέλεσαν τον πρώτο πυρήνα του μοναχισμού στη περιοχή. Ένα από αυτά, το σπήλαιο της Μεταμόρφωσης έχει την είσοδό του στη στέγη της μονής και διατηρεί σπαράγματα τοιχογραφιών που οι ειδικοί τοποθετούν στην περίοδο 11ου - 12ου αιώνα!






Το Καθολικό της Μονής είναι δισυπόστατο, το νότιο τμήμα είναι αφιερωμένο στον Άγιο Δημήτριο και το βόρειο στους Αγίους Θεοδώρους. Εξαιρετικής τέχνης τοιχογραφίες του 17ου - 18ου αιώνα έχων σωθεί μόνο στο ναϊσκο των Αγίων Θεοδώρων και χρήζουν προστασίας και συντήρησης.





Η Μονή εορτάζει δύο φορές το χρόνο, του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου στις 26 Οκτωβρίου και των Αγίων Θεοδώρων το πρώτο Σάββατο της Μ. Τεσσαρακοστής. Κατά καιρούς γίνεται προσπάθεια προστασίας από τους βανδαλισμούς και τις φθοροποιές επισκέψεις μάταια όμως γιατί βρίσκεται σε δυσπρόσιτη και έρημη περιοχή, εκτεθημένη και απροστάτευτη. Ευχάριστο είναι ότι ξεκίνησε μελέτη συντηρήσεως των τοιχογραφιών και ίσως αυτό επιβάλλει πλέον το σφράγισμα για την διατήρησή της.


Έναρξη του κατηχητικού και διδακτικού έργου της Ενορίας μας...



...από την Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009





Κατηχητικό Σχολείο


με τον π. Ιερόθεο Λουμουσιώτη, στον ιερό Ναό:
Παιδιά Α,Β,Γ, Δημοτικού, Κυριακή ώρα 10.30΄
Παιδιά Δ,Ε,ΣΤ, Δημοτικού, Κυριακή ώρα 11.30΄

με τον π. Κοσμά Κωνσταντινίδη, στη Κοινοτική Βιβλιοθήκη:

Παιδιά Γυμνασίου, Κυριακή ώρα 12.30΄


Συναντήσεις μελέτης Αγίας Γραφής


με τον π. Αναστάσιο Μέλο

Κάθε Κυριακή ώρα 18.00΄, στον Ιερό Ναό.


Εκκλησιαστική Χορωδία


Διδάσκει: Αθανάσιος Μπινιάρης

Τετάρτη ώρα 19.00΄, στον Ιερό Ναό.


Γνωριμία με τη τεχνική και τη θεολογία της Βυζαντινής Εικόνας


Σάββατο ώρα 19.00΄ στη Κοινοτική Βιβλιοθήκη.


Έκτακτες συναντήσεις νέων, περίπατοι


Απόγευμα Κυριακής στη Κοινοτική Βιβλιοθήκη
και τα εξωκκλήσια πέριξ των Διδύμων.




Τα θηρία της Αποκαλύψεως...








Ήθελα οπωσδήποτε να δω με τη προσωπική μου εμπειρία τη διαφορά σε χρόνο. Ο νέος δρόμος "παράκαμψη Διδύμων", στην ουσία παράκαμψη στη παράκαμψη, παραδόθηκε τελευταία στην κυκλοφορία και το διάνυσα μέχρι τη διασταύρωση για Δίδυμα, 3 λεπτά και 48 δευτερόλεπτα. Κατέβηκα και τον παλαιό δρόμο μέχρι το ίδιο σημείο, 6 λεπτά και 25 δευτερόλεπτα. Διαφορά 2 λεπτά και 37 δευτερόλεπτα. Σε φυσιολογικές συνθήκες άντε και με μια συντηρητική οδήγηση να φτάνει η διαφορά στα 3 λεπτά. Έτσι κερδίζουν οι απαιτητικοί συμπολίτες μας και οι ευγενικοί επιδρομείς του καλοκαιριού, 3 λεπτά πολύτιμου χρόνου παρακάμπτωντας τα Δίδυμα... Πράγμα σπουδαίο σ' αυτή την εποχή που όλα και όλοι βιάζονται, που παντού θέμε νάμαστε και πουθενά δεν είμαστε, που όλα θέλουμε να τα προλάβουμε και τίποτα δεν κάνουμε, ...και ο χρόνος είναι χρήμα! Γι' αυτό και η Νομαρχία διάθεσε μεγαλόψυχα τα 3 εκατομμύρια ευρώ. Ένα εκατομμύριο για κάθε λεπτό της ώρας... Γιατί οι ψηφισμένοι ηγέτες μας δίνουν απλόχερα στην επαρχία μας και ενδιαφέρονται για τον χρόνο και την καλύτερη ζωή των πολιτών... Και αφού υπάρχουν και περισσεύουν χρήματα γιατί να μη κερδίσουμε και αυτά τα τρία λεπτάκια...

Κοιτάζω με λύπη το χαράκωμα του Μεγαλοβουνίου, την πληγή στη νοημοσύνη και την πολιτική μου συνείδηση...

Ψηλά στην κορυφή πολυάριθμες κεραίες στέλνουν την "ενέργειά" τους στα εγκεφαλικά μου κύτταρα...

Βλέπω και οσμίζομαι τον τοξικό καπνό που έρχεται από το παράνομο κάψιμο των σκουπιδιών...

Ξέρω ότι το πλαστικό είναι καρκινογόνο...

Η στάχτη έμαθα, θα γίνει δηλητήριο στα σπλάχνα της γής, θα μολύνει τα νερά..

Τώρα λένε θα έρθει εργοστάσιο να τα δεματοποιεί και να παράγει μεθάνιο...

Τέσσερις μεγάλοι δήμοι θα μας κάνουν τη τιμή να μας φέρουν τα απορρίματά τους...

Νερά, θάλασσα, Σαλάντι...

Ιχθυοκαλλιέργειες... ήταν αβάσταχτη η δυσωδία θυμάμαι ακολουθώντας ένα από τα φορτηγά τους... Ποιός τους ελέγχει... Ποιός θα τους ελέγξει...

Αφαλάτωση... Πρέπει να δώσουμε νερό στις βίλλες και τα εξoχικά... Στις διάφορες "μπιάνκες"...

Και εκεί που κάνω τις γήινες σκέψεις αυτές περνά σα ταινία στα μάτια μου η Αποκάλυψη του Ιωάννου...

Και αναρωτιέμαι τελικά πόσο γνωστά και οικεία μας είναι τα θηρία της Αποκαλύψεως...

Πόσο γνωστά και οικεία...


Και την Κυριακή πρέπει να ψηφίσουμε...


Δείτε σχετικά και ενημερωθείτε: Οικολογική εναλλακτική πρωτοβουλία Ερμιονίδας, Παρέμβαση πολιτών Ερμιονίδας, Χωριό Δίδυμο.


...και έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν.



Από τη στιγμή που ο Γάμος έπαψε να τελείται εντός της Θείας Λειτουργίας θεωρώ πως έχασε το χαρακτήρα του και κρίνεται πλέον για το αν είναι Μυστηριακό και Ενοριακό γεγονός. Κυρίως στα αστικά κέντρα, είναι συνήθως ενταγμένος σε ένα γενικότερο πνεύμα εγκοσμιότητας και ματαιοδοξίας, ενώ η σχέση με την Ενορία όπου τελείται ο Γάμος είναι συνήθως ανύπαρκτη. Η ορθόδοξη τελετή, η ακολουθία και η ευλογία της Εκκλησίας είναι πλέον κάποιο μικρό και όχι τόσο σημαντικό μέρος μιας φολκλορικής, εντυπωσιακής και διασκεδαστικής βραδιάς και συχνά αυτό που ενδιαφέρει είναι ο βαθμός ανοχής και συνεργασίας των ιερέων και οι οικονομικές τους απαιτήσεις.

Ο ελληνικός Γάμος με τ' απομείναντα παραδοσιακά στοιχεία, την μεγαλοπρεπή και εντυπωσιακή τελετή του Ορθόδοξου τυπικού, το συμβολισμό και συνάμα το ρεαλισμό του, τον απόλυτα προσευχητικό του χαρακτήρα, τη χαρμόσυνη και κατανυκτική ατμόσφαιρα... όντος είναι άξιος σεβασμού και σωστής μεταχείρισης και από τους νυμφευόμενους και από μας τους ιερείς..

Στην Ενορία του χωριού μας, έστω κι αν ως ένα βαθμό επηρεαζόμαστε από τη κοσμικότητα και την καταναλωτική ματαιότητα, μας δίνεται ακόμα η δυνατότητα να προσεγγίσουμε τον Ορθόδοξο Γάμο και να δεχθούμε σταγονίδια χάριτος από το μυστηριακό γεγονός...

Στη πράξη επισημαίνουμε:

α) Τη σπουδαιότητα της σχέσης που υπάρχει μεταξύ νυμφευομένων και ιερέως. Μια σχέση που δεν πρέπει να είναι καθόλου γραφειοκρατική αλλά ο Ιερεύς μετέχει της χαράς και με συμπάθεια συμβουλεύει για την σωστή τέλεση του μυστηρίου βάζοντας όμως σε προτεραιότητα την αγωνία και την επιθυμία του ζευγαριού. Έτσι ξεχωρίζει τα ουσιώδη από τα επουσιώδη και επιδιώκει κυρίως να μετέχουν στο μυστήριο η νεόνυμφοι, με τη καρδιά και το μυαλό, χαρούμενοι και ειρηνικοί, μεταδίδοντάς τους προσευχητική διάθεση.

β) Τη σπουδαιότητα της απόδοσης της ακολουθίας του Γάμου στην νεοελληνική γλώσσα. Η θετική κριτική και η αποδοχή από τους πιστούς είναι εμφανέστατη και ενθουσιώδης για κάτι που θα πρεπε να είναι φυσικό και από καιρό καθιερωμένο και όχι να μοιάζει με "καινοτομία". Η ακοή των λόγων στην οικεία γλώσσα εφιστά ακούσια την προσοχή όλων ενώ πολλοί σπεύδουν να δηλώσουν το θαυμασμό τους για τα ωραία και συνταρακτικά νοήματα της Ορθόδοξης ακολουθίας κάτι που τους στερεί η επιμονή μας στην αρχαΐζουσα διάλεκτο (το ίδιο συμβαίνει με την ανάγνωση του Αποστολικού αναγνώσματος και του Ευαγγελίου στη Θ. Λειτουργία).


Διάφορα στιγμιότυπα από γάμους στην Ενορία μας...


...του Κώστα & της Τζένης.





...του Παναγιώτη & της Ιωάννας.






Τα παιδιά είναι από τον Καναδά. Ο Πιτ παιδί Διδυμιωτών μεταναστών, η Τζίνα προερχόμενη από προτεσταντικό δόγμα μας συγκίνησε με την πίστη, την απλότητα και την ευγένειά της. Πριν παντρευτεί Βαπτίστηκε Ορθόδοξα σε μια κατανυκτική τελετή εδώ στην ενορία μας.






Η μεγαλοπρεπής και εντυπωσιακή τελετή του Ορθόδοξου Γάμου, ο Ναός, τα λόγια, η υμνολογία μας, άγγιξαν στη καρδιά τους προτεστάντες συγγενείς της νύφης οι οποίοι το εξέφραζαν σε κάθε ευκαιρία (τους χαροποιήσαμε επιπλέον απαγγέλοντας κάποια μέρη της ακολουθίας στην αγγλική γλώσσα).
Για εμάς απλώς ισχύει το "ότι έχεις δεν το εκτιμάς"...



... του Μιχάλη & της Βούλας





.... επιτέλους



έτσι, απλά, ...παντρευτήτε απλά!

Η απλότητα είναι ρομαντική... Η απλότητα είναι πλούσια σε φυσική ομορφιά...
Η απλότητα είναι συμφέρουσα...
Με την απλότητα κερδίζουμε πνευματική γαλήνη... Με την απλότητα απλώς και μόνο μένουμε στην ουσία... Με την απλότητα είμαστε ευτυχισμένοι..







Ο Ζόραν και η Σοφία, φίλοι από τη Σερβία, παντρεύτηκαν πρόπερσι στο Σαλάντι και μας έκαναν να χαρούμε το γάμο ως μυστηριακή δύναμη, γιατί μυστήριο δεν είναι η τελετή αλλά αυτή η ενοποιός δύναμη που συνταράσσει τις καρδιές και κάνει απτή την αγάπη...