Ο Άγιος Γεώργιος της Σπηλιάς

 

Τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο της Σπηλιάς εόρτασε προχθές η ενορία μας, αν και η βροχή και το κρύο δεν ευνόησε φέτος την προσέλευση του πλήθους των προσκυνητών που συνεορτάζουν μαζί μας κάθε χρόνο.
 

Με τον πατέρα Χαράλαμπο το 2006

Ο άγιος Γεώργιος της Σπηλιάς είναι βυζαντινό εκκλησάκι χτισμένο μέσα στο βράχο πιθανόν τον 13ο αιώνα. Υπάρχει σ' αυτό τοιχογραφία με επιγραφή στα λατινικά από την εποχή της ενετοκρατίας στην Αργολίδα (1388-1540), που μαρτυρεί πως επισκεύτηκαν τον Ναό ο Δημήτριος Παλαιολόγος (1486) και ο Θωμάς Βερονέζι (1490).
Πλήθος προσκυνητών και τουριστών επισκέπτονται καθημερινά την Σπηλιά (τεράστια τρύπα στη γη), με το επιβλητικό θέαμα και τα δύο εκκλησάκια στο βράχο, τον Αγ. Γεώργιο και την Μεταμόρφωση, ενώ η παράδοση αναφέρει πλήθος θαυμαστών γεγονότων και εμφανίσεων του Τροπαιοφόρου αγίου.

 
από το φωτογραφικό αρχείο του Ναού παλιές καλές εποχές...

30 Απριλίου 1962

1 Μαϊου 1967

26 Απριλίου 1972

21 Απριλίου 1974

Η Πορταϊτισσα στα Δίδυμα

Την εορτή και τη λιτάνευση της Εικόνας της Παναγίας μας της Πορταϊτισσας εγκαινιάσαμε την Τρίτη του Πάσχα στην ενορία μας καθώς ανακαλύψαμε αυτήν μετά τη συντήρηση και αφαίρεση της επιζωγράφησης της εικόνας του τέμπλου του παλαιού Ναού. Η εξαιρετικής τέχνης και δυναμικής έκφρασης εικόνα της Παναγίας μας χρονολογείται στις πρώτες δεκαετίες του 18ου αιώνα και μαζί με τις υπόλοιπες εικόνες του παλαιού τέμπλου είναι τα σημαντικότερα κειμήλια του Ναού μας. Κυρίως όμως η παρουσία της Πορταϊτισσας των Ιβήρων στην περιοχή μας αποτελεί ύψιστη παρηγοριά και πηγή χάριτος, γιατρειάς ψυχών και σωμάτων. Από εφέτος και κάθε Τρίτη του Πάσχα θα την εορτάζουμε λαμπρά και θα την λιτανεύουμε στους δρόμους του χωριού δεόμενοι και προσευχόμενοι σ' αυτήν με πίστη να φρουρεί τους κατοίκους της πόλης μας από συμφορές, ατυχήματα και ασθένειες, ψυχικές και σωματικές. Αμήν.

Μεγάλη Εβδομάδα & Άγιο Πάσχα στην Ενορία μας

.














Πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια η εβδομάδα των Παθών
μαλακώνει το σκληρό περικάρδιο του εγωισμού...
κάποιο ελπιδοφόρο κεράκι ανάβει στο λυκόφως της ψυχής...
μια γλύκα στη καρδιά που υποψιάζεται φτερουγίσματα θείου έρωτα...

Ω, ξενίας δεσποτικής και αθανάτου τραπέζης...

Τελικά ποιός φιλοξένησε ποιόν...
Ποιός έστρωσε τραπέζι σε ποιόν...

Ήλθε ο υψηλός επισκέπτης στο έρημο σπιτικό μας και
ζώστηκε πετσέτα, μας έπλυνε τα πόδια...
μας έστρωσε τραπέζι να φάμε και να πιούμε αθανασία...
μας έδωσε το Σταυρό του μέτρο να μετράμε...
την ευτέλειά μας... την απουσία του...
και μας συγχώρεσε...

Ω, Αγάπη παμπόθητε, μακάριος ο σοι περιπλακείς εξ έρωτος θείου,
άπαντα γαρ τον κόσμον αρνήσεται...

Χριστός Ανέστη!

Πρόγραμμα Μεγάλης Εβδομάδας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ, ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ, ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ
Απόγευμα ώρα 19.00΄ Ακολουθία του Νυμφίου.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Πρωί ώρα 8.00-9.30΄ Λειτουργία των Προηγιασμένων.
Απόγευμα ώρα 17.00΄ Ιερό Ευχέλαιο.
Απόγευμα ώρα 19.00΄ Ο "Μυστικός Δείπνος"

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ
Πρωί ώρα 8.00΄-10.00΄ Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλείου.
Απόγευμα ώρα 19.00΄ Τα "Άγια Πάθη".

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Πρωί ώρα 8.00΄-12.00΄ Μεγάλες ώρες, Αποκαθήλωση.
Απόγευμα ώρα 19.00΄ Ακολουθία και Έξοδος Επιταφίου.

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ
Πρωί ώρα 8.00΄- 10.00΄ Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλείου.
Βράδυ 00.00΄- 2.00΄ Όρθρος και Θ. Λειτουργία της Αναστάσεως.

επικήδειος...

Αποχαιρετιστήριο στον αδελφό και φίλο μας Δημήτρη Προσίλη που
μας έφυγε ξαφνικά προχθές, 31 Μαρτίου, στα 24 του χρόνια.

Ο Θεός Πατέρας θέλησε ο άνθρωπος να φθάνει σε γηρατειά. Τότε έχει τις φυσικές ιδιότητες ώστε να προετοιμαστεί για το πιο μυστήριο και οδυνηρό γεγονός, τον θάνατο. Στα γηρατειά ο άνθρωπος έμπειρος από τα λάθη μιας ζωής, απαλλαγμένος από την επιπολαιότητα και τις ορμές της νιότης συνειδητοποιεί τη πορεία του, μετανοιώνει για τα σφάλματά του, "συζητεί" με το θάνατο, κάποτε τον αποδέχεται και συχνά τον αναμένει ή και τον επιθυμεί. Άλλωστε η λέξη "γήρας" ετυμολογικά σημαίνει αγαπώ τη γη, επιθυμώ τη γη, θέλω να επιστρέψω σ΄ αυτήν...
Τι γίνεται όμως όταν εχουμε μπροστά μας έναν βίαιο αιφνίδιο θάνατο; Τί γίνεται όταν πρόωρα και άδικα χάνουμε το αγαπημένο μας πρόσωπο; Είναι θέλημα Θεού; Θέλει ο Θεός να σκορπίσει τόσο πόνο στα παιδιά του; Όχι. Ο βίαιος και αιφνίδιος θάνατος δεν είναι έργο του Θεού...
Ο Θεός δημιουργός έθεσε σοφούς νόμους για να λειτουργεί ο Κόσμος Του, φυσικούς νομους που κυριαρχούν σ' όλο το σύμπαν και πνευματικούς νόμους για τον άυλο και πνευματικό χώρο. Πρώτος αυτός, ο ίδιος ο Θεός σέβεται και τηρεί αυτούς τους νόμους. Δεν του αρέσουν τα θαύματα... Λυπάται όταν τον αναγκάζουμε να τα κάνει...
Κάθε φορά που παραβιάζεται νόμος υπάρχουν συνέπειες. Για παράδειγμα ξέρουμε από τη φυσική ότι η φυγόκεντρος δύναμη σε ένα αντικείμενο που μπαίνει σε κύκλο είναι ανάλογη της ταχύτητάς του. Αυτό σημαίνει ότι όταν ένα αυτοκίνητο μπει στην απότομη στροφή με υπεβολική ταχύτητα θα εκτραπεί. Είναι φυσικός νόμος...
Επίσης ξέρουμε από την ζωή μας στη κοινωνία ότι όταν η καρδιά του ανθρώπου είναι γεμάτη μιζέρια, ζήλια και ιδιοτέλεια τότε γίνεται ανεπιθύμητος στους συνανθρώπους του και κάποια στιγμή θα μείνει μόνος του. Είναι πνευματικός νόμος...
Νόμοι και οι δύο αναπότρεπτοι. Κάθε ανατροπή τους μάχεται την ελευθερία και το αυτεξούσιο της ανθρώπινης ύπαρξης...
Άλλωστε τι θα μπορούσε να κάνει ο Θεός σ΄ αυτό τον αιματηρό "πόλεμο" της ασφάλτου... Να άδειαζε ίσως τον Ουρανό από τους Αγγέλους και να τους έστελνε στους δρόμους και τις λεωφόρους να φυλάνε τ' αυτοκίνητα και τις μηχανές... Τότε όμως θα μιλούσαμε για κάποιον άλλον κόσμο, κάποιο άλλο είδος ανθρώπων, κάποιον άλλον Θεό...
Σημασία έχει τί κάνει ο Χριστός μετά από εκείνη τη στιγμή... Εκείνη τη φοβερή στιγμή του βίαιου και αιφνίδιου θανάτου... Εκείνη τη στιγμή που η ψυχή περνά το χειρότερο υπαρξιακό πόνο, τον ξαφνικό χωρισμό της από το σώμα...
Ο Χριστός που σε λίγες μέρες θα τον δούμε να χύνει το αίμα του στο Σταυρό, για όλους μας και τον καθένα χωριστά... Βλέπει την οδύνη της ψυχής και την συμπονά... Την συμπονά όσο εμείς δε μπορούμε να φανταστούμε...
Αυτός πόνεσε περισσότερο απ' όλους μας για τον Δημήτρη... Η συμπάθειά Του γι' αυτόν δεν εχει σύγκριση... Αυτός θα φροντίσει την ψυχή του στον ωκεανό του ελέους και της αγάπης Του... θα τον έχει στη παρηγοριά της αλήθειας... σ΄ έναν μακρύ και ανώδυνο ύπνο... να περιμένει την κοινή Ανάσταση...
Τότε, στη μεγάλη Κρίση, ο Δημήτρης θα αποθέσει στα πόδια του Χριστού τον πρόωρο αυτόν θάνατο... την τραγική αυτή περιπέτεια της ψυχής του... τον αγιάτρευτο πόνο της μάνας... του πατέρα... της αδελφής του... την καλή του και ευγενική καρδιά... και ο Κύριος θα έχει λόγους να τον συμπεριλάβει στους εκλεκτούς του...
Αγαπητό μας παιδί, αγαπητέ μας αδελφέ, αγαπητέ μας φίλε Δημήτριε...
Είναι πολύ νωρίς που σε αποχαιρετάμε, είναι παράκαιρο, είναι παράλογο...
Εσύ βέβαια τώρα χαίρεσαι το φως της αλήθειας, σου λυθήκαν όλες εκείνες οι απορίες σου... τα βλέπεις πια όλα ξεκάθαρα...
Εμείς εδώ, βλέποντας μέσα από θολό μεταλικό καθρέφτη κατά τον απόστολο Παύλο, θα ευχόμαστε μέχρι του τέλους μας για σένα, για την μακαρία σου ανάπαυση...

Καλό σου ταξίδι... Καλή σου Ανάσταση...

...και σ' όλα τα παιδιά που χάθηκαν στο "πόλεμο" αυτό της ασφάλτου.