Άλλη μια εκδρομή...





Οι προσκυνηματικές εκδρομές της ενορίας μας είναι ένα μικρό διάλλειμα στη φθορά της καθημερινότητας... αλλά και πνευματικός εφοδιασμός... και ευκαιρία για ευχάριστη συνεύρεση... και εμπλουτισμός συναισθημάτων... αναμνήσεων... και...



Από προηγούμενες εκδρομές μας...














Ψηφιακή "παλιγεννεσία"...



Η 25η Μαρτίου φέτος έχει μορφή ψηφιακή...
Εδώ και ένα χρόνο, εκατόν ογδόντα επτά χρόνια μετά την Επανάσταση, μια παρέα νέων παιδιών από τα Δίδυμα, τεταρτοετείς φοιτητές σήμερα, ξαναζωντανεύουν τους ήρωες του 21 στo πρώτο "χειροποίητο" ελληνικό video game. Σε αυτό ο παίχτης ταξιδεύει σε αιώνες ελληνικής ιστορίας, διαβάζει τις βιογραφίες των ηρώων, μαθαίνει ευχάριστα τη πορεία της Επανάστασης μέχρι την ίδρυση του ελληνικού κράτους.
Χωρίς να έχουν καμία οικονομική υποστήριξη, ανάμεσα σε μαθήματα στη σχολή, σε εργαστήρια, εξεταστικές, κατάφεραν να μετατρέψουν μια ιστορική παρακαταθήκη σε Σενάριο του πρώτου τους ηλεκτρονικού παιχνιδιού. Ο Ανάργυρος Προσίλης, ο master mind της υπόθεσης, ανέλαβε τον προγραμματισμό, "αφιερώναμε καθημερινά 8 έως
10 ώρες... ξέρεις τι είναι 115.000 γραμμές κώδικα..." μας λέει. Ο έτερος Ανάργυρος και εξάδελφος Χατζητοφής πήρε την ευθύνη του 3D Animation, δηλαδή έδωσε σάρκα, οστά και τρεις διαστάσεις στους Ήρωες δηλώνοντας ότι όταν έφτιαξε τη φιγούρα του Κολοκοτρώνη συγκινήθηκε! Ο Παναγιώτης Παπαθανασίου έγραψε το σενάριο του παιχνιδιού, έχοντας πάντα κατά νου τη διατήρηση της αλήθειας και των ισορροπιών. Ενώ προστέθηκε στη παρέα και ο Γιώργος Παππάς που ανέλαβε τη μουσική και ενσωμάτωσε στο παιχνίδι δημοτικά τραγούδια και φυσικούς ήχους.
Το παιχνίδι ήδη έχει σημειώσει μεγάλη επιτυχία στις πωλήσεις αν και έχει δεχθεί κριτικές από τους videogamers. Τα παιδιά όμως είναι προσγειωμένα, δήλωναν
εξ αρχής ότι αυτό είναι το πρώτο τους εγχείρημα και δεν αξίωναν να συναγωνιστούν σύγχρονες παραγωγές υψηλών κοστολογίων και πολυεθνικών εταιριών.
Εμείς πεπεισμένοι για τις ικανότητες και τη πετυχημένη πορεία τους στο μέλλον, συγχαίρουμε τη προσπάθειά τους και είμαστε υπερήφανοι, και μη νομίζετε ότι μας καταδιώκει το "τοπικιστικό" μας και το "πατριωτικό" μας...
Ευχόμαστε καλή συνέχεια και απρόσκοπτη ολοκλήρωση του επόμενου video game που ήδη ετοιμάζεται.


Σκοτεινές γωνιές...



"Όταν υπάρχουν σκοτεινές γωνιές μέσα στη καρδιά μας,
δημιουργούν ανασφάλεια, αβεβαιότητα και δειλία,
και ελoχεύει πάντοτε ο φόβος
για την ενδεχόμενη αποκάλυψή και το φανέρωμά μας.
Όταν όμως το φως της αλήθειας
που χαρίζει η παρουσία του Χριστού εμφανιζεται μέσα μας,
πρώτ' από όλα συντρίβει το αίτιο του σκότους που είναι ο εγωισμός μας,
η κατεξοχήν πηγή κι η αφορμή για το σκοτάδι μέσα μας.
Και το φως της παρουσίας του Χριστού,
ελευθερώνει πλέον τον άνθρωπο και τον καθιστά αδέσμευτο,
ειλικρινή, άφοβο και ξεκάθαρο.
Είναι μεγάλο δώρο του Χριστού όταν ο άνθρωπός Του
δεν έχει να φοβηθεί τίποτε ούτε και να κρύψει τίποτε.
Αλλά το δώρο αυτό του Ιησού γίνεται σκάνδαλο,
πρώτον για τον εκκλησιαστικό χώρο
και δεύτερον για όλους τους υπόλοιπους χώρους,
όσοι δεν έχουν σαν προτεραιότητα
την αναζήτηση και την παρουσία του Χριστού στη ζωή τους."

Μοναχού Μιχαήλ, Λόγοι IV, εκδ. Δορκάς.

Γ΄Κυριακή των Νηστειών


Σταυροπροσκύνηση...

Σταυρός...
Δυο αιματοβαμένα ξύλα...
Ενα οριζόντιο και ένα κάθετο...
Το κάθετο ενώνει τη Γη με τον Ουρανό,
είναι γέφυρα μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού...
Το οριζόντιο ενώνει τους ανθρώπους μεταξύ τους,
συμφιλιώνει την κτίση...
Σχήμα σωτηρίας...
Κίνηση κάθετη προς τον Ουρανό...
Κίνηση οριζόντια προς τον συνάνθρωπο...
Γιατί είναι η ζωή του χριστιανού...
και είναι σταυρόσχημη...
Κι όταν λέμε Σταυρό δεν εννοούμε τις θλίψεις, τις ασθένειες, τις κακές συνθήκες...
Δέν εννοούμε τον φόρο βλακείας των πράξεών μας...
Ο σταυρός που θα μας πάει στην ανάσταση είναι ελεύθερη επιλογή...
Εκούσια... όπως Εκείνος...
"Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν..."
Σταυρός... διπλή κίνηση...
Κίνηση κάθετη προς τον Θεό και αποκατάσταση της σχέσης μας μαζί του..
Κίνηση οριζόντια προς τον συνάνθρωπο και αποκατάσταση της σχέσης μας μαζί του...
Κάθε κεραία σταυρού μόνη της δεν αποτελεί σταυρό...
Κάθε κίνηση μονομερής δεν είναι σταυρόσχημη...
Κι όπου δεν υπάρχει σταυρός δεν υπάρχει ανάσταση...
Και είναι σταυρόσχημη η ζωή...
Δεν είναι διαπραγμάτευση...
Σου δίνω μια ώρα την εβδομάδα, μια μέρα το μήνα, μια βδομάδα το χρόνο...
"Απαρνησάσθω εαυτόν"...
Απαρνήσου...
Είναι σταυρόσχημη η ζωή...
Αποκατάσταση...
Αποκατάσταση του κάθετου άξονα...
Σχέση με τον Θεό...
Αποκατάσταση του οριζόντιου άξονα...
Σχέση με τον συνάνθρωπο...
Η αποκατάσταση στη σχέση μας με το Θεό έρχεται με την μετάνοια...
Ολοκληρώνεται στη Θεία Ευχαριστία...
Η αποκατάσταση στη σχέση μας με τη κτίση έρχεται με τη συγχώρεση...
Ολοκληρώνεται στην ευεργεσία αυτών που μας έβλαψαν...
Να κάνουμε τη ζωή μας σταυρόσχημη...
Να δούμε ανάσταση...
Αμήν...

Ο Σεβασμιώτατος στην Ενορία μας





 
Οι Α΄ Χαιρετισμοί της Παναγίας υπο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κκ Εφραίμ. Κατάνυξη, μεγαλοπρέπεια και πνευματική παρηγορία από τον εμπνευσμένο λόγο του. Ευχαριστούμε για αυτήν την Αρχιερατική του Ευλογία.

Θρησκευτικό "super market"!

...Έχει συχνά κανείς την αίσθηση σήμερα, ζώντας σ' αυτόν τον τόπο, ότι η Εκκλησία υπάρχει κυρίως για οτιδήποτε άλλο εκτός από το "συνάγεσθαι ως εκκλησία". Δεν εννοώ με το "συνάγεσθαι" ούτε το μεγάλο ενδιαφέρον που δείχνεται τώρα τελευταία ούτε την πολλή κουβέντα που γίνεται για την ενοριακή ζωή, επειδή και αυτή εκλαμβάνεται ως ένα σύνολο δραστηριοτήτων: όσο μεγαλύτερη γίνεται η ποικιλία των προσφερόμεων υπηρεσιών στις ενορίες, τόσο εντονότερη θεωρείτε πως είναι η παρουσία της Εκκλησίας στον κόσμο. Η εκκλησία έχει γίνει ένα είδος θρησκευτικού "super market", μιας πολύχρωμης αγοράς, που προσφέρει ότι προσφέρει ο κόσμος, με θρησκευτική μορφή. Έτσι υποβαθμίζεται συνειδητά ή ασυνείδητα το γεγονός ότι ο μόνος -και μοναδικός- λόγος που υπάρχει στον κόσμο είναι για να τελεί την Ευχαριστία μέσα στην εσχατολογική προοπτική του "μαράν αθά", εισάγοντας τον κόσμο στην Βασιλεία του Θεού. Η διαδικασία "προσφορά του κόσμου στον Θεό" και "αντιπροσφορά του ως ευχαριστία" απαιτεί την ύπαρξη μιας συγκεκριμένης κοινότητας προσώπων, που παρά τη δεδομένη αμαρτωλότητά τους, συνιστούν, "απαρτίζουν" (κατά την έκφραση του Λορεντζάτου) την Εκκλησία. Είναι λοιπόν ξένη προς το αρχικό πνεύμα "απαρτισμού" της εκκλησιαστικής κοινότητας κάθε άλλη ιδέα (εθνική, οικονομική, κοινωνική) ή σκοπιμότητα (σύμπλευση με το κράτος σε διάφορα θέματα, κτλ) πέρα από την τέλεση της Ευχαριστίας." (π. Αλεξάνδρου Σμέμαν "Ευχαριστία", πρόλογος του μεταφραστή)...