...από την εκδρομή στο Φενεό της Oρεινής Κορινθίας
















( Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Βενεκάς )

η Έλενα Παπαρίζου και το ντύσιμο στην εκκλησία...



Ήταν τότε που πήγε η Έλενα Παπαρίζου στο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον. Μια τηλεοπτική εκπομπή έδειχνε τη προετοιμασία της και τις δραστηριότητές της στην Ουκρανική πρωτεύουσα. Ο στυλίστας που την ανέλαβε έδειχνε στη κάμερα τα ρούχα που επέλεξε για τη κάθε περίσταση. Ένα γυναικείο sexy φόρεμα για το βραδινό πάρτι, ένα σπόρ σύνολο για τη μεσημεριανή βόλτα στη πόλη, ένα ωραίο μοντέρνο κοστουμάκι για τη συνάντηση με τον Πρωθυπουργό της χώρας...

...Καταλαβαίνουμε όλοι ότι το ντύσιμο μας στην Θεία Λατρεία είναι ανάλογο του χώρου και της περίστασης. Συμβαίνει όμως πάνω σ' αυτή την ιδέα να γίνονται παρανοήσεις και υπερβολές. Το ένα πρόβλημα είναι ο καυστικός σχολιασμός και η κριτική του ντυσίματος από τους σταθερά εκκλησιαζόμενους και το άλλο η εμμονή πολλών ιερέων, μοναχών και "θεοσεβούμενων" ότι το παντελόνι είναι απαγορευτικό από τους κανόνες της Εκκλησίας και ανάρμοστο
για τις γυναίκες.

Το πρώτο θέμα, η ενασχόληση δηλαδή των εκκλησιαζόμενων με το τί φοράει ο καθένας είναι γεγονός και στην ενορία μας. Όταν πρωτάκουσα τα παράπονα κάποιων κυριών και δεσποινίδων νόμιζα ότι ήταν η ιδέα τους και η καχυποψία τους. Τελικά όμως απεδείχθη πραγματικότητα. " Δεν έχεις δεύτερο σακάκι εσύ; " είπε μια εκκλησιαζόμενη σε μια άλλη... " δεν φοράς καλτσόν εσύ;" ή " την είδες την άλλη με τί ρούχα ήρθε στην εκκλησία;" είναι κάποια ελάχιστα παραδείγματα "στυλιτιστικών παρεμβάσεων" των ενοριτισσών μας...
Είναι αυτονόητο, είναι απολύτως ξεκάθαρο και δεν χρειάζεται καν συζήτηση ότι στην εκκλησία δεν έχει σημασία αν φοράει κάποιος συχνά το ίδιο ρούχο ή αν δεν έρχεται με επίσημο και ακριβό. Είναι εύλογο και χριστιανικό να δεχθούμε τον αδελφό μας ακόμα και με κουρέλια... Κι όμως στη σύγχρονη ελλαδική ορθοδοξία τίποτα δεν είναι φυσιολογικό και αυτονόητο... Συχνά επιμένω από ωραίας πύλης και σε προσωπικές συναντήσεις ότι πρέπει να φύγει, να εξαφανιστεί από την ενορία μας αυτή η νοοτροπία. Γιατί, πού αλήθεια ένας πιστός πρέπει να νοιώθει οικία και όμορφα αν όχι στην εκκλησία και το μοναστήρι; Ποιος δεν υπολογίζει εξωτερικά σχήματα και εμφάνιση αλλά βλέπει τον άλλον ως εικόνα θεού αν όχι ο Χριστιανός;

Όσο για το άλλο μεγάλο πρόβλημα του παντελονιού...


Μου διηγήθηκε μια νέα κοπέλα:
<< Πήγα τη περασμένη Σαρακοστή σε μια κεντρική εκκλησία της Αθήνας να λειτουργηθώ και να μεταλάβω. Περιβάλλον που μύριζε μπαρούτι... Βλέμματα υποτιμητικά, κατακριτικά.. Κυρίες φουστανάτες και κοτσιδάτες, χριστιανές αυστηρές και φύλακες των παραδόσεων.. Όταν μπήκα στη σειρά για τη Μετάληψη περίεργοι ψίθυροι και λόγια υπονοούμενα την ασέβειά μου, αιχμηρά βλέμματα και μορφασμοί με συνόδευαν, τέλος μια κυρία κάτι σαν Νεωκόρος με προειδοποίησε: "δεν θα σε κοινωνήσει ο παπάς με παντελόνι.." Έχασα κάθε καλή σκέψη κάθε καλή διάθεση, πληγώθηκα. Είχα νηστέψει, είχα εξομολογηθεί, ήθελα να μεταλάβω. Δεν το έβαλα όμως κάτω. Πήγα, πήρα το μάκτρο με θάρρος, ετοιμάστηκα και κάρφωσα τον παπά στα μάτια σα να του λέω "μη διανοηθείς να κάνεις αυτό που σκέφτεσαι". Και ο παπάς το πήρε το μήνυμα.. Και με μετάλαβε.. Μόνο φεύγοντας μου είπε, "την άλλη φορά με φούστα", και εγώ σχεδόν από μέσα μου, "έννοια σου και δεν θα έχει άλλη φορά.." Και όλα αυτά σε μια υπέροχη Εκκλησία της οδού Αιόλου, στο κέντρο της πρωτεύουσας...>>


Μια άλλη κοπέλα απ' τη Τροιζηνία μου διηγήθηκε πως παλαιότερα πήγε στο μοναστήρι του Πόρου να λειτουργηθεί και να μεταλάβει. Ήταν 7 μηνών έγκυος. Φορούσε ένα παντελόνι για εγκύους με μεγάλες τιράντες και μια ζακέτα. Ο ηγούμενος αρνήθηκε να την μεταλάβει...

Σ' ένα τραπέζι μνημοσύνου προχθές συνάντησα γ' άλλη μια φορά τη διαμαρτυρία και την οργή ενός κατοίκου Αθηνών που αντιμετώπισε την ίδια συμπεριφορά στο Ναό του Πορτοχελίου. Το πρόσωπο που αποπέμφθηκε ανάξιο για το Άγιο Ποτήριο ήταν ένα κορίτσι 11 ετών που φορούσε φυσικά παντελόνι...


Παλαιότερα, εδώ στη δική μας ενορία ο παπάς δεν άφηνε ούτε κοριτσάκια 2 ετών να μεταλαμβάνουν με παντελονάκι... Με διαβεβαίωσαν ότι συμβαίνει και σήμερα σε πολλές ενορίες και μοναστήρια!


...Ρωτάω τον εαυτό μου συνεχὠς...
Προσπαθώ να καταλάβω το ύψιστο θεολογικό νόημα της στάσεως αυτής...
.

Διαβάστε όλο το κείμενο και σχολιάστε στο papazo