Δέκα χιλιόμετρα περίπου από τη θέση Πελεή Διδύμων, στις βόρειες πλαγιές του όρους Αυγό, πάνω από τη χαράδρα του ποταμού Ράδου, και κτισμένο σε απόκρημνους βράχους, βρίσκεται το Μοναστήρι του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου ή όπως συνηθίζεται να λέγεται, η "Μονή Αυγού". Το Μοναστήρι κτίστηκε ίσως το β΄μισό του 15ου αιώνα ή το α΄μισό του 16ου. Σε πηγές του 1700 αναφέρεται ότι είχε 16 μοναχούς και ισάριθμους υπηρέτες. Το μοναστήρι έλαβε ενεργό μέρος στην ελληνική επανάσταση και τελικώς πυρπολήθηκε από τον Ιμπραήμ. Το 1834 η μονή διαλύθηκε με το θάνατο του τελευταίου μοναχού της και έκτοτε δεν ξαναλειτούργησε. Η τεράστια περιουσία της περιήλθε στο Κράτος και ένα μεγάλο μέρος αυτής το 1930 μοιράστηκε στους ακτήμονες.
Στο κατηφορικό δρόμο προς τη μονή, "μπαλκόνι" στη χαράδρα του ποταμού Ράδου και με θέα την θάλασσα των Ιρίων, υπάρχει διώροφο κτίριο, λιθόκτιστο, νεότερης κατασκευής, ίσως του 1875 και πιθανόν να χρησίμευε το ισόγειο ως στάβλος ενώ ο όροφος με τα δυο δωμάτια ως ξενώνας. Συνεχίζει να μας φιλοξενεί στις εορταστικές εκδηλώσεις...
Αρχικά πρίν από την ίδρυση της Μονής υπήρχαν σπήλαια - σκήτες στην ίδια θέση τα οποία φαίνεται να αποτέλεσαν τον πρώτο πυρήνα του μοναχισμού στη περιοχή. Ένα από αυτά, το σπήλαιο της Μεταμόρφωσης έχει την είσοδό του στη στέγη της μονής και διατηρεί σπαράγματα τοιχογραφιών που οι ειδικοί τοποθετούν στην περίοδο 11ου - 12ου αιώνα!
Το Καθολικό της Μονής είναι δισυπόστατο, το νότιο τμήμα είναι αφιερωμένο στον Άγιο Δημήτριο και το βόρειο στους Αγίους Θεοδώρους. Εξαιρετικής τέχνης τοιχογραφίες του 17ου - 18ου αιώνα έχων σωθεί μόνο στο ναϊσκο των Αγίων Θεοδώρων και χρήζουν προστασίας και συντήρησης.
Η Μονή εορτάζει δύο φορές το χρόνο, του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου στις 26 Οκτωβρίου και των Αγίων Θεοδώρων το πρώτο Σάββατο της Μ. Τεσσαρακοστής. Κατά καιρούς γίνεται προσπάθεια προστασίας από τους βανδαλισμούς και τις φθοροποιές επισκέψεις μάταια όμως γιατί βρίσκεται σε δυσπρόσιτη και έρημη περιοχή, εκτεθημένη και απροστάτευτη. Ευχάριστο είναι ότι ξεκίνησε μελέτη συντηρήσεως των τοιχογραφιών και ίσως αυτό επιβάλλει πλέον το σφράγισμα για την διατήρησή της.
