Χριστούγεννα …σωτηρίου έτους 2009
Καρδιά μου εσύ, καθηλωμένη στη γη...
στον κόσμο των πολύχρωμων δρόμων, των αστραφτερών δεξιώσεων...
είναι οι μέρες αυτές τελικά ακόμα μια ευκαιρία για ξεκούραση, φαγητό και διασκέδαση...
Ξέρω… Να περπατήσω πρέπει έστω και λίγο το δρόμο προς τη φάτνη… Ναι…
Να πάψω και να σκέφτομαι πόσο ανέβηκε η τιμή του κουραμπιέ και της
γαλοπούλας…
Φοβάμαι πως θα περάσει γρήγορα και αυτή η χαρά…
θα φύγει μαζί με τα φωτεινά δέντρα,
τα πολύχρωμα λαμπιόνια και τις αισθησιακές μουσικές
και θα σβήσουν όλα στην λήθη των ημερών…
Τι θα μείνει τελικά;
Μονάχα κάδοι γεμάτοι σκουπίδια, περιττά κιλά,
άδειες τσέπες και τα χρέη από τα δάνεια…
Και η «μητρόπολης των εορτών» θα γίνει αιτία καταθλιπτικού συνδρόμου και
υποσυνείδητου μίσους...
Πρόσχημα τελικά τα Χριστούγεννα… Άλλοθι ο Χριστός…
Τα πάντα χορεύουν γύρω από τον εαυτούλη μου,
περιπλανώμενος στις σκοτεινές μου σκέψεις, περιπλεκόμενος στις αμαρτωλές μου ορέξεις,
χαζός ταξιδιώτης που τον πλάνεψαν τα άστρα…
Τώρα, που κατέβηκε ο Ήλιος στη Γη…
Τώρα, που φάνηκε το Άστρο και οδηγεί…
Τώρα, που η Θεότητα γίνεται πλάσμα…
Τώρα, που ο Άυλος θεώνει την ύλη…
Εδώ, με μια καρδιά αχαλίνωτη, τρελή, ανόητη, υπερήφανη…
Τώρα που απέναντι σε μια σπηλιά
ο Πλούτος ο Ατίμητος τίκτεται… σπαργανώνεται…
κοιμάται σε μια φάτνη…
Γιορτινά τραγούδια ακούγονται…
το Θαύμα σε λίγο θα γιορτάσει…
Κλίμα χαράς… Κλίμα ελπίδας…
Έχω λίγο χρόνο ακόμα…
Μπορώ να επιλέξω τα δικά μου Χριστούγεννα…
