Θρησκευτικό "super market"!

...Έχει συχνά κανείς την αίσθηση σήμερα, ζώντας σ' αυτόν τον τόπο, ότι η Εκκλησία υπάρχει κυρίως για οτιδήποτε άλλο εκτός από το "συνάγεσθαι ως εκκλησία". Δεν εννοώ με το "συνάγεσθαι" ούτε το μεγάλο ενδιαφέρον που δείχνεται τώρα τελευταία ούτε την πολλή κουβέντα που γίνεται για την ενοριακή ζωή, επειδή και αυτή εκλαμβάνεται ως ένα σύνολο δραστηριοτήτων: όσο μεγαλύτερη γίνεται η ποικιλία των προσφερόμεων υπηρεσιών στις ενορίες, τόσο εντονότερη θεωρείτε πως είναι η παρουσία της Εκκλησίας στον κόσμο. Η εκκλησία έχει γίνει ένα είδος θρησκευτικού "super market", μιας πολύχρωμης αγοράς, που προσφέρει ότι προσφέρει ο κόσμος, με θρησκευτική μορφή. Έτσι υποβαθμίζεται συνειδητά ή ασυνείδητα το γεγονός ότι ο μόνος -και μοναδικός- λόγος που υπάρχει στον κόσμο είναι για να τελεί την Ευχαριστία μέσα στην εσχατολογική προοπτική του "μαράν αθά", εισάγοντας τον κόσμο στην Βασιλεία του Θεού. Η διαδικασία "προσφορά του κόσμου στον Θεό" και "αντιπροσφορά του ως ευχαριστία" απαιτεί την ύπαρξη μιας συγκεκριμένης κοινότητας προσώπων, που παρά τη δεδομένη αμαρτωλότητά τους, συνιστούν, "απαρτίζουν" (κατά την έκφραση του Λορεντζάτου) την Εκκλησία. Είναι λοιπόν ξένη προς το αρχικό πνεύμα "απαρτισμού" της εκκλησιαστικής κοινότητας κάθε άλλη ιδέα (εθνική, οικονομική, κοινωνική) ή σκοπιμότητα (σύμπλευση με το κράτος σε διάφορα θέματα, κτλ) πέρα από την τέλεση της Ευχαριστίας." (π. Αλεξάνδρου Σμέμαν "Ευχαριστία", πρόλογος του μεταφραστή)...