Από τη στιγμή που ο Γάμος έπαψε να τελείται εντός της Θείας Λειτουργίας θεωρώ πως έχασε το χαρακτήρα του και κρίνεται πλέον για το αν είναι Μυστηριακό και Ενοριακό γεγονός. Κυρίως στα αστικά κέντρα, είναι συνήθως ενταγμένος σε ένα γενικότερο πνεύμα εγκοσμιότητας και ματαιοδοξίας, ενώ η σχέση με την Ενορία όπου τελείται ο Γάμος είναι συνήθως ανύπαρκτη. Η ορθόδοξη τελετή, η ακολουθία και η ευλογία της Εκκλησίας είναι πλέον κάποιο μικρό και όχι τόσο σημαντικό μέρος μιας φολκλορικής, εντυπωσιακής και διασκεδαστικής βραδιάς και συχνά αυτό που ενδιαφέρει είναι ο βαθμός ανοχής και συνεργασίας των ιερέων και οι οικονομικές τους απαιτήσεις.
Ο ελληνικός Γάμος με τ' απομείναντα παραδοσιακά στοιχεία, την μεγαλοπρεπή και εντυπωσιακή τελετή του Ορθόδοξου τυπικού, το συμβολισμό και συνάμα το ρεαλισμό του, τον απόλυτα προσευχητικό του χαρακτήρα, τη χαρμόσυνη και κατανυκτική ατμόσφαιρα... όντος είναι άξιος σεβασμού και σωστής μεταχείρισης και από τους νυμφευόμενους και από μας τους ιερείς..
Στην Ενορία του χωριού μας, έστω κι αν ως ένα βαθμό επηρεαζόμαστε από τη κοσμικότητα και την καταναλωτική ματαιότητα, μας δίνεται ακόμα η δυνατότητα να προσεγγίσουμε τον Ορθόδοξο Γάμο και να δεχθούμε σταγονίδια χάριτος από το μυστηριακό γεγονός...
Στη πράξη επισημαίνουμε:
α) Τη σπουδαιότητα της σχέσης που υπάρχει μεταξύ νυμφευομένων και ιερέως. Μια σχέση που δεν πρέπει να είναι καθόλου γραφειοκρατική αλλά ο Ιερεύς μετέχει της χαράς και με συμπάθεια συμβουλεύει για την σωστή τέλεση του μυστηρίου βάζοντας όμως σε προτεραιότητα την αγωνία και την επιθυμία του ζευγαριού. Έτσι ξεχωρίζει τα ουσιώδη από τα επουσιώδη και επιδιώκει κυρίως να μετέχουν στο μυστήριο η νεόνυμφοι, με τη καρδιά και το μυαλό, χαρούμενοι και ειρηνικοί, μεταδίδοντάς τους προσευχητική διάθεση.
β) Τη σπουδαιότητα της απόδοσης της ακολουθίας του Γάμου στην νεοελληνική γλώσσα. Η θετική κριτική και η αποδοχή από τους πιστούς είναι εμφανέστατη και ενθουσιώδης για κάτι που θα πρεπε να είναι φυσικό και από καιρό καθιερωμένο και όχι να μοιάζει με "καινοτομία". Η ακοή των λόγων στην οικεία γλώσσα εφιστά ακούσια την προσοχή όλων ενώ πολλοί σπεύδουν να δηλώσουν το θαυμασμό τους για τα ωραία και συνταρακτικά νοήματα της Ορθόδοξης ακολουθίας κάτι που τους στερεί η επιμονή μας στην αρχαΐζουσα διάλεκτο (το ίδιο συμβαίνει με την ανάγνωση του Αποστολικού αναγνώσματος και του Ευαγγελίου στη Θ. Λειτουργία).
Διάφορα στιγμιότυπα από γάμους στην Ενορία μας...
...του Κώστα & της Τζένης.
...του Παναγιώτη & της Ιωάννας.
Τα παιδιά είναι από τον Καναδά. Ο Πιτ παιδί Διδυμιωτών μεταναστών, η Τζίνα προερχόμενη από προτεσταντικό δόγμα μας συγκίνησε με την πίστη, την απλότητα και την ευγένειά της. Πριν παντρευτεί Βαπτίστηκε Ορθόδοξα σε μια κατανυκτική τελετή εδώ στην ενορία μας.
Η μεγαλοπρεπής και εντυπωσιακή τελετή του Ορθόδοξου Γάμου, ο Ναός, τα λόγια, η υμνολογία μας, άγγιξαν στη καρδιά τους προτεστάντες συγγενείς της νύφης οι οποίοι το εξέφραζαν σε κάθε ευκαιρία (τους χαροποιήσαμε επιπλέον απαγγέλοντας κάποια μέρη της ακολουθίας στην αγγλική γλώσσα).
Για εμάς απλώς ισχύει το "ότι έχεις δεν το εκτιμάς"...... του Μιχάλη & της Βούλας
.... επιτέλους
έτσι, απλά, ...παντρευτήτε απλά!
Η απλότητα είναι ρομαντική... Η απλότητα είναι πλούσια σε φυσική ομορφιά...
Η απλότητα είναι συμφέρουσα...
Με την απλότητα κερδίζουμε πνευματική γαλήνη... Με την απλότητα απλώς και μόνο μένουμε στην ουσία... Με την απλότητα είμαστε ευτυχισμένοι..
Ο Ζόραν και η Σοφία, φίλοι από τη Σερβία, παντρεύτηκαν πρόπερσι στο Σαλάντι και μας έκαναν να χαρούμε το γάμο ως μυστηριακή δύναμη, γιατί μυστήριο δεν είναι η τελετή αλλά αυτή η ενοποιός δύναμη που συνταράσσει τις καρδιές και κάνει απτή την αγάπη...
Ο γάμος για την εκκλησία του Χριστού, δεν είναι μια απλή τελετή, δεν είναι παραδοσιακή και φολκλορική οικογενειακή στιγμή, δεν είναι κάτι το κοινωνικά επιβεβλημένο αλλά είναι το μυστήριο του Θεού που ενώνει δύο ανθρώπους επί γης που όχι απλά εκείνη την ημέρα επισημοποιούν την σεξουαλική σχέση τους αλλά επιβεβαιώνουν ενώπιον Θεού και ανθρώπων ότι η σχέση τους αυτή έγινε εκκλησιαστική και τους ετοιμάζει να εισέλθουν στην Βασιλεία των ουρανών, στου Χριστού την μερίδα την θεία και αμόλυντο , οι δύο ενωμένοι και ο ένας βλέποντας στα μάτια του άλλου το δώρο του Θεού που δόθηκε με την χάρη του Χριστού στη ζωή του καθενός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή είναι η εκκλησιαστική θέση περί του μυστηρίου που ενώνει δύο διαφορετικούς κόσμους-ανθρώπους-νοοτροπίες και τις κάνει μία και μοναδική ψυχή, σώμα και πλέον δεν μιλούμε για δύο ανθρώπους αλλά για ένα ζευγάρι ενωμένο εν Θεώ.
http://modern-father.blogspot.com/
Μεταφράσατε τον γάμο στην νεοελληνική, μερικά "λόγια" τα είπατε στ΄ αγγλικά, κάνατε "ρομαντική τελετή" σε ξωκλήσσι, όλα καλά λοιπόν, η εκκοσμίκευση ακόμ,α καλύτερα. Απορώ που βαδίζουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ "θέση" της Εκκλησίας μας για το μυστήριο του Γάμου όντως υπέροχη, υπερβατική, ιδανική, όμως καθόλου ρεαλιστική. Σ' αυτό μόνο που συμφωνεί στις μέρες μας η "θέση" αυτή είναι ότι σίγουρα δεν περιμένει το ζευγάρι τη μέρα αυτή για να επισημοποιήσει τη σεξουαλική του σχέση. Ταπεινή μου άποψη: να ξαναδούμε με πίστη κ αγάπη το θέμα της Τελετής του γάμου. Αν όντως τελικά έχει τόση αξία αυτή καθεαυτή ως επιβεβαίωση του Μυστηρίου. Φοβάμαι πως τρέχουμε να διαφυλάξουμε τη "θέση" κ χάνουμε το "πρόσωπο". Το ότι η σχέση του ζευγαριού δεν εξαρτάται από τη Τελετή για να γίνει εκκλησιαστική ή αγαπητική είναι κ αυτό εύκολα κατανοητό από τον αριθμό των διαζυγίων. Και τελικά ένα ερώτημα προς εμάς τους εκκλησιαστικούς λειτουργούς. Γιατί δεν απαιτούμε για να τελέσουμε το μυστήριο του Γάμου απόδειξη της αγάπης κ της θεοσέβειας κ έμπρακτης πίστης των νεονύμφων αλλά στεφανώνουμε κάθε έναν που δηλώνει χριστιανός ορθόδοξος; Φτάνει η επιλογή του ορθόδοξου γάμου για να καταστήσει κάποιον μέλος της εκκλησίας; Γιατί δίνουμε διαζύγιο και δεν κρατάμε τη "θέση" του "...άνθρωπος μή χωριζέτω"; Και επιπλέον γιατί δεν κηδεύουμε κάποιον που έχει κάνει πολιτικό γάμο αλλά κάθε άλλον που μπορεί να έχει όσες σχέσεις θέλει, να μην έχει εκκλησιαστεί ποτέ κ γενικά να είναι άσχετος με την χριστιανική ιδιότητα; Αρκεί ότι δεν υπάρχει κάποιο έγγραφο να το επιβεβαιώνει; Πολλά τα ερωτήματα που εμείς οι απλοί ιερείς δεν μπορούμε να λύσουμε εμείς είμαστε όμως που τα βιώνουμε κ θα τα βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας. Νομίζω πως στη διακονία ως εφημέριος, οι "θέσεις" πολλές φορές μπορεί να είναι στο φόντο, μπορεί να είναι στο περιθώριο αλλά μπορεί να είναι κ στην αντίθετη μεριά των αποφάσεων κ της ιερατικής πράξης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚε, "cummulus",
ΑπάντησηΔιαγραφήορθά διαπιστώνεται ότι είμαι ένας κοσμικός και ανεπαρκής πνευματικά ιερέας. Όντως όμως θεωρείτε ότι το να μιλάς κ να διαβάζεις στο χώρο της εκκλησίας σε μια καταννοητή για το κόσμο γλώσσα ειναι η κακώς εννοούμενη εκκοσμίκευση ή κάτι κακόδοξο κ αιρετικό; Δεν συμφωνούμε σ' αυτό. Και θα μου επιτρέψετε να πω την άποψή μου ότι αυτό που έχει κάνει ζημιά στην ελλαδική εκκλησία 5 τώρα δεκαετίες είναι ο εσω-ζηλωτισμός, ο ενδο-παλαιοημερολογιτισμός, και η φοβία σε κάθε τί νέο και "κοσμικό"... Ίσως γιατί έχει κολλήσει σε πολλούς θρησκευόμενους η ιδέα ότι ο κόσμος μόνο σατανοκρατούμενος και δαιμονισμένος είναι. Η ιστορία όμως άλλο μαρτυρεί...
Όσο για τη "ρομαντική" τελετή, εμάς δεν μας ενοχλεί. Ή μήπως η θάλασσα, η δύση και η φυσική ομορφιά σκοτώνουν την αγάπη και εμποδίζουν τη χάρη του Θεού... Ευχαριστώ για το σχόλιό σας, προσέχτε μόνο τους χαρακτηρισμούς και το ύφος σας γιατί κρύβουν πνεύμα κατακρίσεως και αυτο-καταξίωσης...